donderdag 20 oktober 2016

Zou het dan toch...een tweeling?!


Augustus 2016: Alweer 3 weken voorbij. Zit nu op ruim 7 weken en maandag a.s. heb ik mijn eerste echo (met 8 weken). Ben echt zo benieuwd! 

Vorige week donderdag begonnen de klachten waar ik op aan het wachten was. Net als de vorige keer, kreeg ik rondom week 7 een vermindering van de eetlust.
Dus toen dat gevoel weer kwam was ik blij. Het zit nog goed. Maar toen kwam de misselijkheid en het maagzuur er ook nog bij. Hé, dat was niet de bedoeling. Misselijk van de honger, maar vervolgens niets kunnen eten omdat je daar misselijk van wordt. Pfff dat gevoel kende ik nog niet. Nog wat buikpijn en krampen er over heen en dat blije gevoel verdween snel.

Inmiddels is de pijn verdwenen en ben ik vooral heel de dag met eten bezig. Wat is licht verteerbaar voedsel (droge boterhammen, fruit, salade), heb ik daarvan voldoende in huis en op het werk? Ik moet eten voordat ik honger krijg, want anders is al mijn energie verdwenen. 
Sinds gisteren ben ik ook erg moe. Dus vroeg naar bed en goed geslapen, maar weer (of eigenlijk nog steeds) moe bij het opstaan.

Dit zet je wel aan het denken hoor?! Zullen het er twee zijn? Bij de eerste had ik nergens last van, alleen dat ik geen zin in bepaald soort eten had. Geen vlees, niet te kruidig, etc. En nu....

Dus vandaar dat ik echt uitkijk naar echo numero uno. Twee kinders zijn erg welkom. Ben ik meteen klaar met zwanger zijn na deze zwangerschap. Ik zou graag drie kinderen willen, maar geen drie keer zwanger zijn. Dus dacht ik al aan adoptie, maar een tweeling is natuurlijk een goed alternatief.

En natuurlijk weet ik dat zwangerschappen van elkaar kunnen verschillen, zonder dat er perse een tweeling mee gemoeid is. Maar zolang nog niets zeker is, kan ik best nog even dagdromen.

Waarschijnlijk gaan we morgen de familie op de hoogte brengen. Dit weekend heb ik waarschijnlijk nog een feestje, waar ik niet omheen kan. Vorige week keek mijn zusje al raar naar me, toen ik een spa rood nam op een feest. Ze hield wijs haar mond, maar ik weet dat zij het weet. Als ik dit weekend weer aan de spa ga, is het geen geheim meer, dan wil het liever toch zelf even vertellen.

Ik wilde echt graag wachten tot na de echo, maar helaas, had ik maar niet zo'n zuipschuit moeten zijn.

De eerste bewuste week


Januari 2016, de laatste loodjes rondom de verbouwing van ons nieuwe huis. Een groter huis. Natuurlijk met de gedachte om op korte termijn ook aan gezinsuitbreiding te denken. Maar, net als 4 jaar geleden, bij de gedachte om aan kinderen te beginnen, waren er nu ook nog allerlei zaken (lees: feestjes) die ik eerst wilde afstrepen.
Ok, we zijn nu klaar voor een tweede, maar het zou mij wel erg goed uitkomen als de zwangerschap toch nog even uitblijft. Het huis is nog niet klaar, carnaval staat om de hoek, vervolgens de wintersport met de dames en last but not least, onze housewarming.


Zwanger worden, het zou zo maar kunnen gebeuren. Kunnen gebeuren voor de carnaval, voor de wintersport, voor de housewarming. Maar wat een opluchting dat dit iedere maand nog niet het geval was. En ja, ook zwanger kan je feesten en skiën. Dat klopt! Maar dan wel zonder alcoholische versnaperingen en laat ik daar nou zo van houden! Nee, ik ben geen alcoholist, maar ik vind het oprecht lekker. Sommige mensen zullen me voor gek verklaren. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend, zwanger worden....I know.

Maar ondertussen tikte de tijd door, werd ik niet zwanger en heb ik alles kunnen meemaken (zoals ik dat wilde) met als knallende afsluiter zaterdag 30 juli, de officiële inwijding van ons huis. Groot feest, veel mensen, eten drinken, live muziek. Het kon niet op. Het was werkelijk fantastisch. Het begon om 16.00u en het eindigde om 04.00u. Wat is het leven toch goed.
En toen 3 dagen later.... hmm ik mis iets. Had ik niet..... Zwangerschapstest gehaald en ja hoor bingo, positief! Holy shit dat is dan toch even slikken. Je rekent er op dat het een keer komen gaat. Maar als het dan zover is, dan is het weer net zo spannend als bij de eerste.

En dan beginnen de smoesjes en komen de vragen de eerste weken. Waarom drink je niet? Waarom is Kim er niet bij? Moet je alweer meteen weg?
Diezelfde avond was de eerste test; op mijn toneelclub. Ik heb op dit moment geen rol, dus kom ik puur voor de sociale contacten. Begonnen met een icetea, verder toch een rode wijn besteld, voor een paar slokjes.
Pfff ik heb meteen al besloten komende paar weken niet te gaan. Dit kan ik niet.

Iedereen is er op voorbereid. Als Kim niet drinkt, is ze zwanger. Hoe kan ik dit nog minimaal 4 weken verborgen houden. De komende 4 weken sluit ik me thuis op. Tot na de echo, dan mag iedereen het weten!

Donderdag bardienst tennis. M'n bardienstmaatje vroeg het natuurlijk (iedereen vraagt het immers) Kim, wanneer komt er een broertje of zusje voor Daan? Ik: 'wanneer het huis klaar is en dat is nu wel ongeveer, dus ik kan er weer aan geloven.' Geen zin in? Vraagt ze. Snap ik...jij rookt en drinkt toch. Nou ja roken...soms wel soms niet, drinken, das een ander verhaal. Ja beaamt ze, de Asveld zusjes zijn meteen te herkennen wanneer ze zwanger zijn. Niet meer roken niet en niet meer drinken niet. Gelukkig begon ze niet over het feit dat ik met de fiets was en nog geen druppel had gedronken en geen sigaret had aangeraakt. Maar waarom had ik dan toch het idee dat ze het door had?!

Eerste vrijdagmiddagborrel op het werk zwanger....geen probleem er was niemand. Ik kon ongestoord verder werken :) Soms komt de baas nog wel eens binnen vallen, maar nee ook die kwam niet......pfffff Kom ik goed mee weg. De eerste week bewust zwanger voorbij. Vermoeiend hoor. Laat mij maar een paar weken verder zijn, wanneer iedereen op de hoogte is en ik zonder rare vragende blikken een 0,0% kan drinken....
Nog even volhouden..