donderdag 20 oktober 2016
Zou het dan toch...een tweeling?!
Augustus 2016: Alweer 3 weken voorbij. Zit nu op ruim 7 weken en maandag a.s. heb ik mijn eerste echo (met 8 weken). Ben echt zo benieuwd!
Vorige week donderdag begonnen de klachten waar ik op aan het wachten was. Net als de vorige keer, kreeg ik rondom week 7 een vermindering van de eetlust.
Dus toen dat gevoel weer kwam was ik blij. Het zit nog goed. Maar toen kwam de misselijkheid en het maagzuur er ook nog bij. Hé, dat was niet de bedoeling. Misselijk van de honger, maar vervolgens niets kunnen eten omdat je daar misselijk van wordt. Pfff dat gevoel kende ik nog niet. Nog wat buikpijn en krampen er over heen en dat blije gevoel verdween snel.
Inmiddels is de pijn verdwenen en ben ik vooral heel de dag met eten bezig. Wat is licht verteerbaar voedsel (droge boterhammen, fruit, salade), heb ik daarvan voldoende in huis en op het werk? Ik moet eten voordat ik honger krijg, want anders is al mijn energie verdwenen.
Sinds gisteren ben ik ook erg moe. Dus vroeg naar bed en goed geslapen, maar weer (of eigenlijk nog steeds) moe bij het opstaan.
Dit zet je wel aan het denken hoor?! Zullen het er twee zijn? Bij de eerste had ik nergens last van, alleen dat ik geen zin in bepaald soort eten had. Geen vlees, niet te kruidig, etc. En nu....
Dus vandaar dat ik echt uitkijk naar echo numero uno. Twee kinders zijn erg welkom. Ben ik meteen klaar met zwanger zijn na deze zwangerschap. Ik zou graag drie kinderen willen, maar geen drie keer zwanger zijn. Dus dacht ik al aan adoptie, maar een tweeling is natuurlijk een goed alternatief.
En natuurlijk weet ik dat zwangerschappen van elkaar kunnen verschillen, zonder dat er perse een tweeling mee gemoeid is. Maar zolang nog niets zeker is, kan ik best nog even dagdromen.
Waarschijnlijk gaan we morgen de familie op de hoogte brengen. Dit weekend heb ik waarschijnlijk nog een feestje, waar ik niet omheen kan. Vorige week keek mijn zusje al raar naar me, toen ik een spa rood nam op een feest. Ze hield wijs haar mond, maar ik weet dat zij het weet. Als ik dit weekend weer aan de spa ga, is het geen geheim meer, dan wil het liever toch zelf even vertellen.
Ik wilde echt graag wachten tot na de echo, maar helaas, had ik maar niet zo'n zuipschuit moeten zijn.
De eerste bewuste week
Januari 2016, de laatste loodjes rondom de verbouwing van ons nieuwe huis. Een groter huis. Natuurlijk met de gedachte om op korte termijn ook aan gezinsuitbreiding te denken. Maar, net als 4 jaar geleden, bij de gedachte om aan kinderen te beginnen, waren er nu ook nog allerlei zaken (lees: feestjes) die ik eerst wilde afstrepen.
Ok, we zijn nu klaar voor een tweede, maar het zou mij wel erg goed uitkomen als de zwangerschap toch nog even uitblijft. Het huis is nog niet klaar, carnaval staat om de hoek, vervolgens de wintersport met de dames en last but not least, onze housewarming.
Zwanger worden, het zou zo maar kunnen gebeuren. Kunnen gebeuren voor de carnaval, voor de wintersport, voor de housewarming. Maar wat een opluchting dat dit iedere maand nog niet het geval was. En ja, ook zwanger kan je feesten en skiën. Dat klopt! Maar dan wel zonder alcoholische versnaperingen en laat ik daar nou zo van houden! Nee, ik ben geen alcoholist, maar ik vind het oprecht lekker. Sommige mensen zullen me voor gek verklaren. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend, zwanger worden....I know.
Maar ondertussen tikte de tijd door, werd ik niet zwanger en heb ik alles kunnen meemaken (zoals ik dat wilde) met als knallende afsluiter zaterdag 30 juli, de officiële inwijding van ons huis. Groot feest, veel mensen, eten drinken, live muziek. Het kon niet op. Het was werkelijk fantastisch. Het begon om 16.00u en het eindigde om 04.00u. Wat is het leven toch goed.
En toen 3 dagen later.... hmm ik mis iets. Had ik niet..... Zwangerschapstest gehaald en ja hoor bingo, positief! Holy shit dat is dan toch even slikken. Je rekent er op dat het een keer komen gaat. Maar als het dan zover is, dan is het weer net zo spannend als bij de eerste.
En dan beginnen de smoesjes en komen de vragen de eerste weken. Waarom drink je niet? Waarom is Kim er niet bij? Moet je alweer meteen weg?
Diezelfde avond was de eerste test; op mijn toneelclub. Ik heb op dit moment geen rol, dus kom ik puur voor de sociale contacten. Begonnen met een icetea, verder toch een rode wijn besteld, voor een paar slokjes.
Pfff ik heb meteen al besloten komende paar weken niet te gaan. Dit kan ik niet.
Iedereen is er op voorbereid. Als Kim niet drinkt, is ze zwanger. Hoe kan ik dit nog minimaal 4 weken verborgen houden. De komende 4 weken sluit ik me thuis op. Tot na de echo, dan mag iedereen het weten!
Donderdag bardienst tennis. M'n bardienstmaatje vroeg het natuurlijk (iedereen vraagt het immers) Kim, wanneer komt er een broertje of zusje voor Daan? Ik: 'wanneer het huis klaar is en dat is nu wel ongeveer, dus ik kan er weer aan geloven.' Geen zin in? Vraagt ze. Snap ik...jij rookt en drinkt toch. Nou ja roken...soms wel soms niet, drinken, das een ander verhaal. Ja beaamt ze, de Asveld zusjes zijn meteen te herkennen wanneer ze zwanger zijn. Niet meer roken niet en niet meer drinken niet. Gelukkig begon ze niet over het feit dat ik met de fiets was en nog geen druppel had gedronken en geen sigaret had aangeraakt. Maar waarom had ik dan toch het idee dat ze het door had?!
Eerste vrijdagmiddagborrel op het werk zwanger....geen probleem er was niemand. Ik kon ongestoord verder werken :) Soms komt de baas nog wel eens binnen vallen, maar nee ook die kwam niet......pfffff Kom ik goed mee weg. De eerste week bewust zwanger voorbij. Vermoeiend hoor. Laat mij maar een paar weken verder zijn, wanneer iedereen op de hoogte is en ik zonder rare vragende blikken een 0,0% kan drinken....
Nog even volhouden..
donderdag 14 april 2016
Een nieuw huis
19 december 2015 hadden we ons afscheidsfeest op de camping. In de afgelopen 7 maanden hebben we daar een fantastische tijd gehad. Mocht de situatie zich nog een keer voor doen, doe ik het zo weer over. Een klein chaletje, een veranda, grote tuin, midden in de natuurlijk, fijne campingburen en niet geheel onbelangrijk...een bar! Wat hebben we een lol gehad. Bij mooi weer, na het werk, een afzakkertje op het terras bij de bar. Daan wist zijn weg daar ook goed te vinden, vooral de weg naar de diepvries met de ijsjes.
Voor de volwassenen
Als het bedtijd was, bracht één van ons, Daan naar bed. De 3g babyfoon aan. Ipad op Daan zijn kamer en oplader van de telefoon mee naar de bar een paar honderd meter verder op, om zo verder te borrelen met alle vaste bewoners van de camping. Microfoons, geluidsinstallatie en lampen werden gehaald en de zangeressen van de camping gaven een gratis show weg. Gewoon spontaan, gewoon omdat het kan. Zo ging het ongeveer week in, week uit.
Voor the kids
In het hoogseizoen zaten er ook tijdelijke gasten en zo was er ook een animatieprogramma voor de aanwezige kids. Na het eten ging Daan naar het honk om deel te nemen aan het programma. Liedjes zingen, dansen en parades over de camping.
Dat mag allemaal op de camping
Bij mooi weer ging de BBQ altijd aan, want de keuken was een beetje aan de krappe kant. Een vaatwasser hadden we niet, dus tijdens de BBQ konden we zonder schuldgevoel plastic bestek en borden gebruiken. Een pluspunt van vaatwasserloos zijn, Daan weet nu wel wat afwassen is en wat vond hij dat geweldig! Lekker met water kliederen. En mijn motto was: dat mag allemaal op de camping!
Het afscheid
Maar voordat we met goed fatsoen van de camping konden vertrekken wilden we iedereen bedanken voor de geweldige tijd op de camping. En zoals altijd, doen wij dat door middel van het geven van een feestje. Een themafeest was het idee. Het is 19 december dus laten we er een winterparty van maken. We kunnen de mensen niet kwijt in ons chalet, dus houden we het buiten, en houden we ons warm met: vuurkorven, erwtensoep, gluhwein, BBQ en warme chocomel (met Rum). Super gezellig was het alleen jammer dat het buiten 13 graden was. De vuurkorf werd niet echt gewaardeerd, vanwege de enorme hitte. Dat mocht de pret niet drukken. Wat was het gezellig!
Housewarming
We hebben in stijl afscheid genomen. Gelukkig geen afscheid voor altijd. We zullen altijd terug blijven gaan naar de camping. En natuurlijk zijn al onze oude campingburen al uitgenodigd voor onze housewarming in het nieuwe huis. Want wij zijn Niels en Kim niet als we deze housewarming niet al gepland hebben staan. 30 juli 2016 wordt het nieuwe huis officieel ingewijd!
Voor de volwassenen
Als het bedtijd was, bracht één van ons, Daan naar bed. De 3g babyfoon aan. Ipad op Daan zijn kamer en oplader van de telefoon mee naar de bar een paar honderd meter verder op, om zo verder te borrelen met alle vaste bewoners van de camping. Microfoons, geluidsinstallatie en lampen werden gehaald en de zangeressen van de camping gaven een gratis show weg. Gewoon spontaan, gewoon omdat het kan. Zo ging het ongeveer week in, week uit.
 |
| Klaarmaken voor het 11e van de 11e op de camping |
In het hoogseizoen zaten er ook tijdelijke gasten en zo was er ook een animatieprogramma voor de aanwezige kids. Na het eten ging Daan naar het honk om deel te nemen aan het programma. Liedjes zingen, dansen en parades over de camping.
Dat mag allemaal op de camping
Bij mooi weer ging de BBQ altijd aan, want de keuken was een beetje aan de krappe kant. Een vaatwasser hadden we niet, dus tijdens de BBQ konden we zonder schuldgevoel plastic bestek en borden gebruiken. Een pluspunt van vaatwasserloos zijn, Daan weet nu wel wat afwassen is en wat vond hij dat geweldig! Lekker met water kliederen. En mijn motto was: dat mag allemaal op de camping!
 |
| Afwassen, want een vaatwasser hadden we niet. |
 |
| Zonder broek, buiten, in de regen spelen...dat mag allemaal op de camping! |
Eigenlijk zeven maanden lang een vakantiegevoel.
Een nieuwe start
En toen kwam het moment waar we maanden naar uit hadden gekeken. 30 oktober 2015, de dag van de sleuteloverdracht. In één keer waren we weer trotse woningeigenaren. Maar voordat we onze intrek konden doen stond er een gigantische verbouwing op het programma. Alles, maar dan ook echt alles hebben we aangepakt. Nou ja wij? Wij hebben alleen betaald. Onze zwager aka handyman heeft de verbouwing op zich genomen en begeleid. Het plan: eerst de eerste etage en de zolder, daarna overhuizen naar de zolder (als woonkamer) en de eerste verdieping (slaapkamers, provisorische keuken en badkamer) om vervolgens beneden aan de slag gegaan. Planning: 31 december de verhuizing. Zoals bij iedere verbouwing liep dit ietsje uit, ca. 2 weken. Valt wel mee toch? |
| De sleuteloverdracht |
Maar voordat we met goed fatsoen van de camping konden vertrekken wilden we iedereen bedanken voor de geweldige tijd op de camping. En zoals altijd, doen wij dat door middel van het geven van een feestje. Een themafeest was het idee. Het is 19 december dus laten we er een winterparty van maken. We kunnen de mensen niet kwijt in ons chalet, dus houden we het buiten, en houden we ons warm met: vuurkorven, erwtensoep, gluhwein, BBQ en warme chocomel (met Rum). Super gezellig was het alleen jammer dat het buiten 13 graden was. De vuurkorf werd niet echt gewaardeerd, vanwege de enorme hitte. Dat mocht de pret niet drukken. Wat was het gezellig!
 |
| Voorbereidingen voor het winterfeest |
Housewarming
We hebben in stijl afscheid genomen. Gelukkig geen afscheid voor altijd. We zullen altijd terug blijven gaan naar de camping. En natuurlijk zijn al onze oude campingburen al uitgenodigd voor onze housewarming in het nieuwe huis. Want wij zijn Niels en Kim niet als we deze housewarming niet al gepland hebben staan. 30 juli 2016 wordt het nieuwe huis officieel ingewijd!
 |
| Daan zijn slaapkamertje |
 |
| The masterbedroom |
 |
| Ons chalet |
 |
| Chalet + tuin + schuur |
 |
| Woonkamer |
 |
| Cadeau van de buren, handmade voederhuis |
 |
| Natuurlijk een kerstboom tijdens de Kerst |
 |
| eetkamer/ keuken |
dinsdag 8 september 2015
Embrace4life
Wakker worden!
Verschrikkelijk, verschrikkelijk, verschrikkelijk, was de eerste gedachte bij het zien van de foto van het jongetje op strand. Verdronken! Iedereen weet waar het over gaat, toch? Het is breed uitgemeten in het nieuws en op internet. Overal dit verschrikkelijke beeld. Ik krijg nog een brok in mijn keel als ik er aan denk.
Het doet me deugd om te zien dat dit beeld veel mensen heeft wakker geschud en dat er aan allerlei kanten actie ondernomen wordt. En ook de politiek dit onderwerp als prioriteit heeft aangevinkt. Aan de andere kant ook in en in triest, dat het nu pas mensen heeft wakker geschud. Maar zoals vaker het geval is, moet er eerst iets ergs gebeuren, voordat er actie ondernomen wordt.
Overleven
Vluchtelingen overal. Al weken wordt er over gesproken. Vluchtelingen in Italië en Griekenland. 'Ga er niet op vakantie mensen, want het barst er van de vluchtelingen', werd er gezegd. Nu ben ik zelf in Kos geweest begin juni. En amper een vluchteling gezien! Denk je echt dat vluchtelingen tussen de toeristen gaan zitten in de brandende zon, die zuipen, vreten en feesten!! Natuurlijk niet, zij zoeken naar onderdak, een veilige plaats voor hun kinderen en zichzelf. Een plek waar voedsel en water is. Alles om te overleven! Dit is GEEN keuze, het is een MUST!
Wanneer je in een land woont waar je je leven niet veilig bent, waar de kans bestaat dat je kinderen het niet overleven of je kinderen moeten op groeien zonder ouders, dan doe je wat nodig is of je nou wil of niet. Willen of niet is denk ik niet een goede benaming. Je doet gewoon, je hebt GEEN keus!
Ik wil helpen!
Sinds ik moeder ben geworden, snap ik dit. Vandaar ook de brok bij het zien van het jongetje op het strand en de dagelijkse hersenspinsels op welke manier ik hulp kan geven aan de vluchtelingen.
Het liefste roei ik zelf de zee op en help ik ze één voor één veilig over, of bied ik onderdak aan. Echter woon ik nu voor een aantal maanden op een camping met net genoeg plek voor ons drieën.
De geboorte van Embrace4life
Toch ben ik met een idee gekomen en wel Embrace4life. Een Embrace4life armbandje is er al vanaf € 4,50 per stuk en de helft van de opbrengst stort ik op giro 6868. De andere helft is voor de materialen die ik gebruik. Via de Facebookpagina van Embrace4life kunnen mensen bestellingen plaatsen, maar ook via deze blog kunnen bestellingen geplaatst worden. Levertijd al ca. 3 dagen zijn.
Ik hoop zo van harte dat dit lukt. Nog nooit eerder heb ik een dergelijke actie op touw gezet, maar ik kon mijn gevoel niet langer negeren. Ik heb immers wel een keuze!
Verschrikkelijk, verschrikkelijk, verschrikkelijk, was de eerste gedachte bij het zien van de foto van het jongetje op strand. Verdronken! Iedereen weet waar het over gaat, toch? Het is breed uitgemeten in het nieuws en op internet. Overal dit verschrikkelijke beeld. Ik krijg nog een brok in mijn keel als ik er aan denk.
Het doet me deugd om te zien dat dit beeld veel mensen heeft wakker geschud en dat er aan allerlei kanten actie ondernomen wordt. En ook de politiek dit onderwerp als prioriteit heeft aangevinkt. Aan de andere kant ook in en in triest, dat het nu pas mensen heeft wakker geschud. Maar zoals vaker het geval is, moet er eerst iets ergs gebeuren, voordat er actie ondernomen wordt.
Overleven
Vluchtelingen overal. Al weken wordt er over gesproken. Vluchtelingen in Italië en Griekenland. 'Ga er niet op vakantie mensen, want het barst er van de vluchtelingen', werd er gezegd. Nu ben ik zelf in Kos geweest begin juni. En amper een vluchteling gezien! Denk je echt dat vluchtelingen tussen de toeristen gaan zitten in de brandende zon, die zuipen, vreten en feesten!! Natuurlijk niet, zij zoeken naar onderdak, een veilige plaats voor hun kinderen en zichzelf. Een plek waar voedsel en water is. Alles om te overleven! Dit is GEEN keuze, het is een MUST!
Wanneer je in een land woont waar je je leven niet veilig bent, waar de kans bestaat dat je kinderen het niet overleven of je kinderen moeten op groeien zonder ouders, dan doe je wat nodig is of je nou wil of niet. Willen of niet is denk ik niet een goede benaming. Je doet gewoon, je hebt GEEN keus!
Ik wil helpen!
Sinds ik moeder ben geworden, snap ik dit. Vandaar ook de brok bij het zien van het jongetje op het strand en de dagelijkse hersenspinsels op welke manier ik hulp kan geven aan de vluchtelingen.
Het liefste roei ik zelf de zee op en help ik ze één voor één veilig over, of bied ik onderdak aan. Echter woon ik nu voor een aantal maanden op een camping met net genoeg plek voor ons drieën.
De geboorte van Embrace4life
Toch ben ik met een idee gekomen en wel Embrace4life. Een Embrace4life armbandje is er al vanaf € 4,50 per stuk en de helft van de opbrengst stort ik op giro 6868. De andere helft is voor de materialen die ik gebruik. Via de Facebookpagina van Embrace4life kunnen mensen bestellingen plaatsen, maar ook via deze blog kunnen bestellingen geplaatst worden. Levertijd al ca. 3 dagen zijn.
Ik hoop zo van harte dat dit lukt. Nog nooit eerder heb ik een dergelijke actie op touw gezet, maar ik kon mijn gevoel niet langer negeren. Ik heb immers wel een keuze!
zondag 10 mei 2015
Moederdag of...kinderdag?
Alweer het tweede jaar dat ik het zelf mee mag maken, moederdag! 's Morgen een dikke knuffel van Daan en zowel een zelfgemaakt cadeautje als een gekocht cadeautje. Maar toch voelt het als een dag als geen ander. Op de cadeautjes na, is het namelijk ook een soortgelijke dag. Daan geeft me altijd een knuffel als ik wakker word. Hij kan zelf nog geen ontbijt maken, dus maak ik dat natuurlijk voor hem.
Moederdag een leuk fenomeen, maar misschien nog iets te vroeg voor mij als beginnende moeder. Zodra kinderen een eigen mening ontwikkelen en deze ook kunnen uiten en ze beseffen wat goed en fout is, dan is moederdag uitermate geschikt. Toch even stilstaan bij het feit dat moeders alles doen jou gelukkig te maken! En met gelukkig bedoel ik niet: alles geven wat je hartje begeert. Nee, onderwijs, ontwikkeling, geven en nemen, etc. Alles om in je latere leven 'goed' in de maatschappij te kunnen functioneren. Dat levert bij kinderen vaak een hoop strijd, dus is het goed dat er zoiets is als vaderdag en moederdag. Een dag voor kinderen om even stil te staan bij het feit dat ze blij mogen zijn dat ze ouders hebben die zo goed voor hun zorgen. En dan krijg je weer de discussie, waarom moet hier een speciale dag voor zijn en kan dat niet op willekeurige momenten in het jaar? Ik denk, omdat dát gewoonweg nooit gebeurt.
Maar, zover is het voor mij nog niet. Vooralsnog is het voor mij iedere dag moederdag. Elke dag knuffels en kusjes en wekelijks zelfgemaakte knutsels vanaf het kinderdagverblijf. Helemaal perfect.
Zo ook vanmorgen. Niels was er niet, die had gisteren een vrijgezellenfeest met overnachting. Hij heeft mij gisteren nog gebeld om te vertellen waar ik de cadeautjes kon vinden. Dus toen Daan vanmorgen wakker werd heb ik zijn fles gemaakt, ben ik snel naar beneden gerend om 'mijn' cadeautjes te pakken en heb deze vervolgens samen met Daan uitgepakt, nadat hij zijn fles leeg had. Daan was net zo verrast als ik om de cadeautjes te zien. Tot zover de illusie dat Daan echt iets voor mij speciaal heeft gemaakt ;)
Normaal blijven we nog even in bed hangen, maar het zag er buiten stralend uit. Dus snel het bed uit, aankleden en naar beneden. Nadat ik voor ons samen een heerlijk ontbijtje had gemaakt (boterhammen met pindakaas) zijn we daarna op de fiets gesprongen richting de kinderboerderij en speeltuin om vervolgens nog een paar kilometer door de buitengebieden van Best te fietsen. Onderweg nog de donsjes van de paardebloem er af geblazen en naar paarden gezwaaid.
.jpg)
Daan heeft genoten en ik natuurlijk ook. Het is vandaag gewoon Daan-zijn-dag. Moederdag is het voor mij (tot nu toe) iedere dag!
Moederdag een leuk fenomeen, maar misschien nog iets te vroeg voor mij als beginnende moeder. Zodra kinderen een eigen mening ontwikkelen en deze ook kunnen uiten en ze beseffen wat goed en fout is, dan is moederdag uitermate geschikt. Toch even stilstaan bij het feit dat moeders alles doen jou gelukkig te maken! En met gelukkig bedoel ik niet: alles geven wat je hartje begeert. Nee, onderwijs, ontwikkeling, geven en nemen, etc. Alles om in je latere leven 'goed' in de maatschappij te kunnen functioneren. Dat levert bij kinderen vaak een hoop strijd, dus is het goed dat er zoiets is als vaderdag en moederdag. Een dag voor kinderen om even stil te staan bij het feit dat ze blij mogen zijn dat ze ouders hebben die zo goed voor hun zorgen. En dan krijg je weer de discussie, waarom moet hier een speciale dag voor zijn en kan dat niet op willekeurige momenten in het jaar? Ik denk, omdat dát gewoonweg nooit gebeurt.
Maar, zover is het voor mij nog niet. Vooralsnog is het voor mij iedere dag moederdag. Elke dag knuffels en kusjes en wekelijks zelfgemaakte knutsels vanaf het kinderdagverblijf. Helemaal perfect.
Zo ook vanmorgen. Niels was er niet, die had gisteren een vrijgezellenfeest met overnachting. Hij heeft mij gisteren nog gebeld om te vertellen waar ik de cadeautjes kon vinden. Dus toen Daan vanmorgen wakker werd heb ik zijn fles gemaakt, ben ik snel naar beneden gerend om 'mijn' cadeautjes te pakken en heb deze vervolgens samen met Daan uitgepakt, nadat hij zijn fles leeg had. Daan was net zo verrast als ik om de cadeautjes te zien. Tot zover de illusie dat Daan echt iets voor mij speciaal heeft gemaakt ;)
Normaal blijven we nog even in bed hangen, maar het zag er buiten stralend uit. Dus snel het bed uit, aankleden en naar beneden. Nadat ik voor ons samen een heerlijk ontbijtje had gemaakt (boterhammen met pindakaas) zijn we daarna op de fiets gesprongen richting de kinderboerderij en speeltuin om vervolgens nog een paar kilometer door de buitengebieden van Best te fietsen. Onderweg nog de donsjes van de paardebloem er af geblazen en naar paarden gezwaaid.
.jpg)
Daan heeft genoten en ik natuurlijk ook. Het is vandaag gewoon Daan-zijn-dag. Moederdag is het voor mij (tot nu toe) iedere dag!
Campinglife...
Nog 2 weken en dan....gaan we verhuizen, komt er familie uit Canada over, gaan we bijna op vakantie, gaat mijn zusje trouwen, is de Schoolsport Olympiade...HELLUP!
Ja echt serieus, hoe ga ik dat allemaal managen? Het is niet zo dat ik de komende twee weken vrij heb genomen, dus tussen de bedrijven door moet ik (natuurlijk met hulp) m'n huis leeg halen. Een paar dagen voor de verhuizing komt mijn Canadese achterneef met zijn vriendin op bezoek en die wil ook de aandacht. Natuurlijk vind ik het super dat hij overkomt, want ik heb hem al zeker vijf jaar niet meer gezien, het komt alleen zo rottig uit nu. Al weet ik dat ik er nu meer last van heb, dan als het moment straks daar is. Dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar en heb ik me voor voor niks druk gemaakt.
Het is allemaal wat hoor zo'n verhuizing. Wat een hoop spullen (lees: zooi) verzameld een mens in een aantal jaar. Ik denk dat we de helft van wat we op zolder hadden staan naar de stort hebben gebracht. Eerder hebben we wel ooit een opruiming gehad, maar toen bedachten we ons dat we die 'zooi', misschien, ooit, een keertje in de toekomst, mogelijk, als de tijd er rijp voor was, nog wel konden gebruiken. Nou...niet dus! En dan is het ook nog eens zo, dat we nog niet meteen in ons nieuwe huis kunnen. Dat kan pas vanaf 1 november a.s. Dus op 25 mei a.s. verhuizen we voor 5 nachten naar mijn schoonouders. Daarna gaan we voor 9 dagen op vakantie en als we terugkomen slapen nog eens 4 nachten bij mijn schoonouders,
voordat we naar ons tijdelijk onderkomen vertrekken, de camping. Hoe vet is dat. Zes maanden wonen op de camping met zwembad, grote trampolines en een bar. Man blij, kind blij en ik blij.
Campinglife
Natuurlijk verblijven we in een bungalow. Weliswaar een inniminnie hutje, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben een woonkamer(tje), een keuken(tje), een badkamer(tje), twee slaapkamers en een grote tuin! Zodra we de camping en de bungalow gingen bezichtigen waren we verkocht. Wat een gemoedelijke en mooie camping, hier gaat Daan het echt naar zijn zin hebben en moeders ook, als het weer mee zit tenminste. Want, waar laat ik mijn natte was, als het regent buiten? In de woonkamer? Badkamer? Slaapkamer? Heel veel meer ruimtes blijven er niet over. Ach ik maak me er nog niet heel druk over. Vooralsnog zie ik alleen maar de voordelen van wonen op de camping. Zoals, iedere dag kunnen zwemmen, BBQ-en, veel buiten leven, iedere dag vakantie gevoel na een werkdag, bruin worden :)
De koffers worden gepakt
In al ons enthousiasme zijn we wel vergeten te kijken, wat de bungalow aan inrichting en spullen heeft. Daar loop ik nu met het inpakken tegen aan. Wat mag voor lange tijd opgeslagen worden, wat hebben we nu nog nodig, maar straks op de camping niet en wat moet mee naar de camping? Ehhm, lastig verhaal. Hoeveel kasten hebben we daar. Het groot is Daan zijn slaapkamer? Past daar eventueel zijn kast uit zijn huidige kamer in? Pannen, servies, bestek, vergiet, kaasschaaf, blikopener, magnetron/ oven, hoe veel is er aanwezig en wat wil ik zelf meenemen? Kijk het zijn maar kleine dingen, maar heel veel kleine dingen maken een hoop zooi en we hebben maar een klein hutje, dus....hebben we geregeld dat we morgen nog een kijkje mogen nemen in ons toekomstig, tijdelijk, romantisch huisje. Dan gaat Daan ook mee kijken. Ik ben echt zo benieuw wat hij er van vindt!
En ik denk, als ik dat weet, dat ik ook weer wat rustiger word. Dan kan ik gerichter inpakken en weet ik precies wat ik mee moet en kan nemen! Ik blijf het spannend vinden, maar heb er mega veel zin in.
To be continued....
Ja echt serieus, hoe ga ik dat allemaal managen? Het is niet zo dat ik de komende twee weken vrij heb genomen, dus tussen de bedrijven door moet ik (natuurlijk met hulp) m'n huis leeg halen. Een paar dagen voor de verhuizing komt mijn Canadese achterneef met zijn vriendin op bezoek en die wil ook de aandacht. Natuurlijk vind ik het super dat hij overkomt, want ik heb hem al zeker vijf jaar niet meer gezien, het komt alleen zo rottig uit nu. Al weet ik dat ik er nu meer last van heb, dan als het moment straks daar is. Dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar en heb ik me voor voor niks druk gemaakt.
Het is allemaal wat hoor zo'n verhuizing. Wat een hoop spullen (lees: zooi) verzameld een mens in een aantal jaar. Ik denk dat we de helft van wat we op zolder hadden staan naar de stort hebben gebracht. Eerder hebben we wel ooit een opruiming gehad, maar toen bedachten we ons dat we die 'zooi', misschien, ooit, een keertje in de toekomst, mogelijk, als de tijd er rijp voor was, nog wel konden gebruiken. Nou...niet dus! En dan is het ook nog eens zo, dat we nog niet meteen in ons nieuwe huis kunnen. Dat kan pas vanaf 1 november a.s. Dus op 25 mei a.s. verhuizen we voor 5 nachten naar mijn schoonouders. Daarna gaan we voor 9 dagen op vakantie en als we terugkomen slapen nog eens 4 nachten bij mijn schoonouders,
voordat we naar ons tijdelijk onderkomen vertrekken, de camping. Hoe vet is dat. Zes maanden wonen op de camping met zwembad, grote trampolines en een bar. Man blij, kind blij en ik blij.
 |
| De bar |
 |
| Glijbaan voor Daan |
Campinglife
Natuurlijk verblijven we in een bungalow. Weliswaar een inniminnie hutje, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben een woonkamer(tje), een keuken(tje), een badkamer(tje), twee slaapkamers en een grote tuin! Zodra we de camping en de bungalow gingen bezichtigen waren we verkocht. Wat een gemoedelijke en mooie camping, hier gaat Daan het echt naar zijn zin hebben en moeders ook, als het weer mee zit tenminste. Want, waar laat ik mijn natte was, als het regent buiten? In de woonkamer? Badkamer? Slaapkamer? Heel veel meer ruimtes blijven er niet over. Ach ik maak me er nog niet heel druk over. Vooralsnog zie ik alleen maar de voordelen van wonen op de camping. Zoals, iedere dag kunnen zwemmen, BBQ-en, veel buiten leven, iedere dag vakantie gevoel na een werkdag, bruin worden :)
 |
| Speeltuin |
De koffers worden gepakt
 |
| Glijbaan voor papa en mama ;) |
 |
| Een soortgelijke bungalow, als die wij krijgen |
En ik denk, als ik dat weet, dat ik ook weer wat rustiger word. Dan kan ik gerichter inpakken en weet ik precies wat ik mee moet en kan nemen! Ik blijf het spannend vinden, maar heb er mega veel zin in.
To be continued....
woensdag 22 april 2015
We doen het selfie!
Hoeveel energie krijg jij van je kleintje?
Kost het opvoeden je energie of krijg je er, net als ik, geweldig veel energie van? In dit bericht doe ik een aantal oplossingen van de hand die kunnen werken bij kinderen van ca. 1,5 jaar die alles zelf willen doen, maar daar simpelweg nog te klein voor zijn. Hoe blijven jij en je kleintje allebei blij, zonder dat je leven er onder lijdt.
Ik vraag dit, omdat ik onlangs via een vriendin hoorde dat een kennisje van haar niet kan werken, omdat het opvoeden van haar kind (1,5 jaar) haar zoveel moeite kost. Ze weet niet waar ze de energie vandaan kan halen om te gaan werken. Haar dagen thuis zitten ramvol, omdat alles zes keer zolang duurt en dat ligt allemaal aan het kindje. Dus, hoe kan ze gaan werken als ze het nu al niet gemanaged krijgt? 's Avond is ze kapot. Een feestje of een borrel op een doordeweekse avond zit er al helemaal niet in, veel te vermoeiend.
Maar, vroeg mijn vriendin I. zich terecht af, hoe doe jij dat Kim? 'Jij werkt 4 dagen in de week, hebt een kind van 1,5 jaar, runt een huishouden, je sport en bent altijd bezig met nevenactiviteiten binnen de sport- en toneelvereniging en je draait je hand niet om voor een feestje?'
Nu moet ik er wel bij zeggen dat kennisje na de bevalling te kampen kreeg met een depressie. In mijn ogen lijkt ze daar nog niet vanaf te zijn en zit ze in een vicieuze cirkel, waarbij alles draait om het kind en ze zichzelf wegcijfert. In mijn ogen is dit niet goed. Op een gegeven moment komt er een omslagpunt (bij mij zodra ik weer aan het werk ging) dat je je kind laat passen in het leven wat jij wil leiden. Maar ja, wie ben ik?! Ik ben verder geen psycholoog, maar leef gewoon zoals ik wil. Ik krijg juist energie van Daan en ik krijg energie van mijn werk en die 2 samen maken dat ik het huishouden kan runnen en plezier kan hebben op een feestje, zonder enige vermoeidheid. Heerlijk dit leven, waarom ben ik er nooit eerder aan begonnen vraag ik me dikwijls af.
Nu heb ik tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling super veel gehad aan forums. Ik zocht mijn probleem op en las wat anderen aan oplossingen hadden. Wat mij het meest logisch leek probeerde ik uit en meestal werkte het. Nu met het verhaal van kennisje zou ik hetzelfde willen doen. Ik zou graag andere mensen helpen met mijn ideeën om een leuke moeder te zijn voor je kind, zonder dat je jezelf voorbij loopt. Ik vind zelf dat het mij goed af gaat en ik heb er nog plezier in ook.
.jpg)
Zo is Daan nu echt in een fase dat hij alles zelf wil doen. Zelf aankleden, zelf tandenpoetsen, zelf eten, mee koken, de was doen, boodschappen doen met zijn eigen winkelwagentje. Dat is natuurlijk super schattig en heel leuk als je er de tijd voor hebt, maar vaak is die tijd er niet.
Op dat moment heb je keuze uit 3 opties:
1. Daan het daadwerkelijk zelf laten doen, met de acceptatie dat je die dag maar weinig gedaan gaat krijgen
2. Daan niks zelf laten doen, met vervolgens een krijsend en verdrietig kind (tja, soms moet het wel....)
3. Creatieve oplossingen bedenken waardoor beide partijen tevreden zijn :)
Optie 3 gaat mij goed af en het is leuk voor zowel kind als moeder (vader). Hieronder een paar van mijn oplossingen waar Daan helemaal mee in zijn nopjes is.
Koken
Daan wil mij altijd helpen met koken. Ik moet hem optillen en hij wil in de pan roeren. Levensgevaarlijk natuurlijk. Maar als ik hem neerzet dan begint hij met krijsen. Niet erg hoor, daar stopt hij vanzelf wel mee, maar leuk is anders, ik wordt er ook altijd een beetje chagrijnig van. Dan komt manlief thuis en ben ik chagrijnig en Daan aan het krijsen. En...hoe was je dag schat....
Dus zet ik nu een eettafelstoel aan het aanrecht en geef Daan een pollepel en een kindermes en meneer mag losgaan op de groentes. Super leuk. Hij hakt, roert en lepelt al mijn bereidde etenswaren uit de pan, die hij vervolgens op eet. Gisteren aten we Aardappel Anders, de voorgekookte aardappelen, rauwe hamblokjes en de Aardappel Anders saus gingen rechtstreeks zijn mondje in. Helemaal prima toch. Zo kan ik doorwerken, heb ik een tevreden kind en leert hij omgaan met eten. Let wel op, dat je de scherpe messen ver genoeg weglegt op het moment dat jij je even omdraait. Echte messen vinden de kids toch leuker. Gelukkig zitten Daan zijn vingers er nog aan. Al doende leert men ;)
Zelf eten
Zodra het eten klaar is, pakt Daan zijn slabber en doet hij verwoeste pogingen zijn kinderstoel in te klimmen. Hij kan dit echt nog niet zelf, maar hij komt een heel eind. Nadat ik hem in zijn kinderstoel gezet heb gaan we eten en je raadt het al, meneer wil zelf eten. Dit duurt natuurlijk een eeuwigheid. De helft van de tijd zit er niks op zijn lepel of valt het net voor zijn mond van de lepel af. Daarom leg altijd 2 lepels of vorken bij hem neer. Eentje voor Daan zelf en eentje voor Niels of mij om Daan te helpen en dat accepteert hij prima. Om de beurt doen we een hap en als we teveel met ons eigen eten bezig zijn, dan geeft hij de lepel wel aan mij. Zo van: schiet eens op, ik kan dit niet alleen... :) Zo hebben we een vrolijk kereltje die leert zelf te eten, zonder dat we uren aan tafel zitten.
.jpg)
Wassen
Elke maandagochtend verschoon ik het beddengoed en dan helpt Daan mij mee. Ik begin eerst bij zijn bedje. Haal de lakentjes en het dekentje van zijn bedje en Daan pakt alles (één voor één) op en stopt het in de wasmachine. Terwijl hij daar mee bezig is, begin ik aan mijn bed, daarop liggen in ieder geval 4 kussens, een 2 persoonshoeslaken en dekbedovertrek. Dit bed afhalen duurt net wat langer. Vervolgens hoor ik vanuit het washok, 'kaaaa'. Dat betekent 'klaaaaar' in de taal van Daan. Dus ik roep: 'Daantje je bent nog niet klaar, kom maar eens kijken....' En daar komt hij aan, kijkt verschrikt, slaat zijn handjes voor zijn mond en roept: 'oh,oh' vervolgens begint hij meteen het beddengoed van mijn bed naar de wasmachine te brengen. Het hoeslaken en dekbedovertrek doen we samen. Twee vliegen in één klap. En als klap op de vuurpijl mag hij ook nog op het knopje drukken om de wasmachine te starten. Geweldig toch!
Boodschappen doen
Even later in de ochtend gaan we boodschappen doen. Daan wil dus nu zijn eigen winkelwagentje, maar daar heb ik niet altijd de handen en de tijd voor. Ik ga vaak lopend en dan heb ik de kinderwagen al bij me, dan kan ik ook niet nog eens Daan met een klein winkelwagentje begeleiden. Dus gaat Daan gewoon de kinderwagen in en pak ik een mandje met wieltjes. Daan houdt vanuit de kinderwagen dit mandje vast. Dan hangt hij half uit zijn wagen omdat het mandje steeds zwaarder wordt, maar loslaten ho maar. Nee Daan neemt zijn taken erg serieus.
Soms is het wel behelpen hoor en als het erg druk is werkt het ook niet, maar zo op een maandagochtend of vroeg in de middag, dan is het bij ons nog niet druk in de supermarkt en gaat het prima. Iedereen vindt het ook hartstikke schattig om te zien. Daan is blij, ik heb mijn handen vrij en we verliezen er ook geen tijd door. Echt super!
Met de bovenstaande oplossingen heb ik een vrolijk kind en kan ik mijn dag vrij strak invullen. Alles gaat snel, want ik doe het op mijn manier en Daan helpt mij met wat ik wil.
Natuurlijk gaat dit niet altijd op en is het janken geblazen.... Jammer dan, hij moet toch ook leren, dat niet alles kan zoals hij dat wil.
Maar, ook dan duurt niet alles zes keer zo lang.
Kost het opvoeden je energie of krijg je er, net als ik, geweldig veel energie van? In dit bericht doe ik een aantal oplossingen van de hand die kunnen werken bij kinderen van ca. 1,5 jaar die alles zelf willen doen, maar daar simpelweg nog te klein voor zijn. Hoe blijven jij en je kleintje allebei blij, zonder dat je leven er onder lijdt.
Ik vraag dit, omdat ik onlangs via een vriendin hoorde dat een kennisje van haar niet kan werken, omdat het opvoeden van haar kind (1,5 jaar) haar zoveel moeite kost. Ze weet niet waar ze de energie vandaan kan halen om te gaan werken. Haar dagen thuis zitten ramvol, omdat alles zes keer zolang duurt en dat ligt allemaal aan het kindje. Dus, hoe kan ze gaan werken als ze het nu al niet gemanaged krijgt? 's Avond is ze kapot. Een feestje of een borrel op een doordeweekse avond zit er al helemaal niet in, veel te vermoeiend.
Maar, vroeg mijn vriendin I. zich terecht af, hoe doe jij dat Kim? 'Jij werkt 4 dagen in de week, hebt een kind van 1,5 jaar, runt een huishouden, je sport en bent altijd bezig met nevenactiviteiten binnen de sport- en toneelvereniging en je draait je hand niet om voor een feestje?'
Nu moet ik er wel bij zeggen dat kennisje na de bevalling te kampen kreeg met een depressie. In mijn ogen lijkt ze daar nog niet vanaf te zijn en zit ze in een vicieuze cirkel, waarbij alles draait om het kind en ze zichzelf wegcijfert. In mijn ogen is dit niet goed. Op een gegeven moment komt er een omslagpunt (bij mij zodra ik weer aan het werk ging) dat je je kind laat passen in het leven wat jij wil leiden. Maar ja, wie ben ik?! Ik ben verder geen psycholoog, maar leef gewoon zoals ik wil. Ik krijg juist energie van Daan en ik krijg energie van mijn werk en die 2 samen maken dat ik het huishouden kan runnen en plezier kan hebben op een feestje, zonder enige vermoeidheid. Heerlijk dit leven, waarom ben ik er nooit eerder aan begonnen vraag ik me dikwijls af.
Nu heb ik tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling super veel gehad aan forums. Ik zocht mijn probleem op en las wat anderen aan oplossingen hadden. Wat mij het meest logisch leek probeerde ik uit en meestal werkte het. Nu met het verhaal van kennisje zou ik hetzelfde willen doen. Ik zou graag andere mensen helpen met mijn ideeën om een leuke moeder te zijn voor je kind, zonder dat je jezelf voorbij loopt. Ik vind zelf dat het mij goed af gaat en ik heb er nog plezier in ook.
Zo is Daan nu echt in een fase dat hij alles zelf wil doen. Zelf aankleden, zelf tandenpoetsen, zelf eten, mee koken, de was doen, boodschappen doen met zijn eigen winkelwagentje. Dat is natuurlijk super schattig en heel leuk als je er de tijd voor hebt, maar vaak is die tijd er niet.
Op dat moment heb je keuze uit 3 opties:
1. Daan het daadwerkelijk zelf laten doen, met de acceptatie dat je die dag maar weinig gedaan gaat krijgen
2. Daan niks zelf laten doen, met vervolgens een krijsend en verdrietig kind (tja, soms moet het wel....)
3. Creatieve oplossingen bedenken waardoor beide partijen tevreden zijn :)
Optie 3 gaat mij goed af en het is leuk voor zowel kind als moeder (vader). Hieronder een paar van mijn oplossingen waar Daan helemaal mee in zijn nopjes is.
Koken
Daan wil mij altijd helpen met koken. Ik moet hem optillen en hij wil in de pan roeren. Levensgevaarlijk natuurlijk. Maar als ik hem neerzet dan begint hij met krijsen. Niet erg hoor, daar stopt hij vanzelf wel mee, maar leuk is anders, ik wordt er ook altijd een beetje chagrijnig van. Dan komt manlief thuis en ben ik chagrijnig en Daan aan het krijsen. En...hoe was je dag schat....
Dus zet ik nu een eettafelstoel aan het aanrecht en geef Daan een pollepel en een kindermes en meneer mag losgaan op de groentes. Super leuk. Hij hakt, roert en lepelt al mijn bereidde etenswaren uit de pan, die hij vervolgens op eet. Gisteren aten we Aardappel Anders, de voorgekookte aardappelen, rauwe hamblokjes en de Aardappel Anders saus gingen rechtstreeks zijn mondje in. Helemaal prima toch. Zo kan ik doorwerken, heb ik een tevreden kind en leert hij omgaan met eten. Let wel op, dat je de scherpe messen ver genoeg weglegt op het moment dat jij je even omdraait. Echte messen vinden de kids toch leuker. Gelukkig zitten Daan zijn vingers er nog aan. Al doende leert men ;)
Zelf eten
Zodra het eten klaar is, pakt Daan zijn slabber en doet hij verwoeste pogingen zijn kinderstoel in te klimmen. Hij kan dit echt nog niet zelf, maar hij komt een heel eind. Nadat ik hem in zijn kinderstoel gezet heb gaan we eten en je raadt het al, meneer wil zelf eten. Dit duurt natuurlijk een eeuwigheid. De helft van de tijd zit er niks op zijn lepel of valt het net voor zijn mond van de lepel af. Daarom leg altijd 2 lepels of vorken bij hem neer. Eentje voor Daan zelf en eentje voor Niels of mij om Daan te helpen en dat accepteert hij prima. Om de beurt doen we een hap en als we teveel met ons eigen eten bezig zijn, dan geeft hij de lepel wel aan mij. Zo van: schiet eens op, ik kan dit niet alleen... :) Zo hebben we een vrolijk kereltje die leert zelf te eten, zonder dat we uren aan tafel zitten.
Wassen
Elke maandagochtend verschoon ik het beddengoed en dan helpt Daan mij mee. Ik begin eerst bij zijn bedje. Haal de lakentjes en het dekentje van zijn bedje en Daan pakt alles (één voor één) op en stopt het in de wasmachine. Terwijl hij daar mee bezig is, begin ik aan mijn bed, daarop liggen in ieder geval 4 kussens, een 2 persoonshoeslaken en dekbedovertrek. Dit bed afhalen duurt net wat langer. Vervolgens hoor ik vanuit het washok, 'kaaaa'. Dat betekent 'klaaaaar' in de taal van Daan. Dus ik roep: 'Daantje je bent nog niet klaar, kom maar eens kijken....' En daar komt hij aan, kijkt verschrikt, slaat zijn handjes voor zijn mond en roept: 'oh,oh' vervolgens begint hij meteen het beddengoed van mijn bed naar de wasmachine te brengen. Het hoeslaken en dekbedovertrek doen we samen. Twee vliegen in één klap. En als klap op de vuurpijl mag hij ook nog op het knopje drukken om de wasmachine te starten. Geweldig toch!
Boodschappen doen
Even later in de ochtend gaan we boodschappen doen. Daan wil dus nu zijn eigen winkelwagentje, maar daar heb ik niet altijd de handen en de tijd voor. Ik ga vaak lopend en dan heb ik de kinderwagen al bij me, dan kan ik ook niet nog eens Daan met een klein winkelwagentje begeleiden. Dus gaat Daan gewoon de kinderwagen in en pak ik een mandje met wieltjes. Daan houdt vanuit de kinderwagen dit mandje vast. Dan hangt hij half uit zijn wagen omdat het mandje steeds zwaarder wordt, maar loslaten ho maar. Nee Daan neemt zijn taken erg serieus.
Soms is het wel behelpen hoor en als het erg druk is werkt het ook niet, maar zo op een maandagochtend of vroeg in de middag, dan is het bij ons nog niet druk in de supermarkt en gaat het prima. Iedereen vindt het ook hartstikke schattig om te zien. Daan is blij, ik heb mijn handen vrij en we verliezen er ook geen tijd door. Echt super!
Met de bovenstaande oplossingen heb ik een vrolijk kind en kan ik mijn dag vrij strak invullen. Alles gaat snel, want ik doe het op mijn manier en Daan helpt mij met wat ik wil.
Natuurlijk gaat dit niet altijd op en is het janken geblazen.... Jammer dan, hij moet toch ook leren, dat niet alles kan zoals hij dat wil.
Maar, ook dan duurt niet alles zes keer zo lang.
Abonneren op:
Posts (Atom)